Verwachtingen

Ik weet niet wat je allemaal mag verwachten wanneer je 4week in een plaats bent……..
Hier in JB moet je dan op zijn minst kunnen surfen, en die verwachting wordt redelijk waar gemaakt. Vooral door Jesse. Anton hangt meer onder zijn plank en zelf blijf ik (Roel) zo nu en dan redelijk rechtop staan ( Dat is nog niet werkelijk surfen maar het kan er mee door) Helaas zijn daar geen live streams van op de site te plaatsen.

Naast surfen hebben we ons gericht op de mensen hier, de mensen in de krottenwijken, vooral de kinderen en de jongelui. En we hebben ons gericht op de mensen die zich inzetten in deze community. We kwamen om hier in de praktijk te brengen wat we in de lesfase hebben geleerd: te doen wat Jezus deed toen Hij op aarde rondging. Ik durf rustig te zeggen dat we met veel dingen geoefend hebben: bidden met de zieken, voorbede voor noodzakelijke dingen, mensen bemoedigt, gesproken in de synagoge, lesgegeven op scholen, jongelui gediscipeld. Door alles heen hebben we Gods vaderhart meer gezien en leren kennen. We zijn vrijmoediger geworden om (hier) Zijn koninkrijk in de wereld van alledag te laten zien. We zijn bemoedigt door alle keren dat God door alles heen tot ons spreekt.
Voorzichtig aan kijken we ook verder vooruit, over de oceanen heen. Nederland komt geleidelijk aan weer in ons blikveld.

Ik ben benieuwd hoe deze vijf maanden hun beslag zullen krijgen in ons normale leven. Kunnen we deze vrijmoedigheid vasthouden? Hoe past dat in onze gemeentes? Snappen vrienden dit nog?

We maken deze week rustig af. Net zoals Mozes op de berg in de tegenwoordigheid van God mocht zijn, zonder afgeleid te worden door de problemen beneden, of zich zorgen te maken over de afdaling(uit “everything is spiritual” van Rob Bell) proberen ook wij ons te richten op wat er nu is. De ontmoetingen, de situaties al die dingen waardoor God tot ons wil spreken.

Deze week hebben we meegeholpen met het organiseren van een warme maaltijd voor de oude mensen. Die worden vergeten in hun hutjes. Omdat het op 9 aug. Ook nat. Vrouwendag is, Werd het op deze dag gedaan. 90 % van de oude mensen zijn vrouwen. De opkomst was nagenoeg 100%, maar dat is hier normaal als het om eten gaat. Donderdag organiseren we zelf een braai om afscheid te nemen van de mensen waar we mee hebben gewerkt.

Vrijdag wordt de inpakdag. Mogelijk gaan we nog weer mee om de kerkdienst in de ‘pickandpay’ (Afrikaanse alberthein) te organiseren.

Voor de terugweg van zaterdag naar Durban hebben we bussen gehuurd. Wilt u voor ons bidden voor een veilige rit. In Durban hebben we tijd om te ‘debrieven’ en te ontspannen.
Daarover later meer.

Hartelijke groet Roel

Elkaar scherpen en als team opereren

Hier in Jeffreys Bay doen we allerlei dingen, zoals:
- voeten wassen en schoenen uitdelen
- kinder en tiener programma's (mee)draaien
- lesgeven op een soort dts achtige school
- klussen en schoonmaken
- kerk dienst houden in de supermarkt

Het is leuk om met allerlei verschillende dingen bezig te zijn en een divers programma te hebben, maar het heeft ook nadelen. Niet iedereen kan overal aan mee doen. We willen ook graag onze kinderen een goede tijd geven en daar hebben we dus ook telkens arbeiders voor nodig.

Doordat niet iedereen hetzelfde doet ben je automatisch wat minder betrokken op elkaar. Sommige activiteiten hoor je alleen over en bij sommige activiteiten ben je af en toe betrokken. Hierdoor moeten we beter ons best doen om iedereen bij te praten en toch nog steeds als team te opereren. Vorige week hebben we onze pastorale gesprekken gehad. Dit hield in dat er een echtpaar van buitenaf langs komt om met ons te babbellen. Zij hebben met ons besproken en gekeken wat er goed gaat en wat er beter kan (voor ons persoonlijk en als groep).

Dit echtpaar heeft ons uitdegaagd om elkaar aan te scherpen. Dat we meer aandacht besteden aan het geven van feedback aan elkaar. Op die manier is het de bedoeling dat we meer uit onze outreach halen.
Dit sluit ook wel aan op onze uitdaging om meer als team te functioneren. Door elkaar meer feedback te geven kunnen we ondanks dat we niet overal bij zijn toch steeds met elkaar mee denken over wat dingen met ons doen en hoe we beter kunnen functioneren.

Voor mij persoonlijk is wel een aardige uitdaging. Ik heb de neiging om tevreden te zijn met de constatering dat we het hoogtepunt van de outreach gehad hebben. En ik ben geneigd om te denken: "Na deze dts zie ik deze mensen waarschijnlijk toch amper meer." Daardoor is voor mij de verleiding groot om niet meer in de groep en de outreach te investeren. Maar ik ga mijn best doen om de groep mijn feedback niet te onthouden en nog uit de outreach te halen wat er in zit.

Groeten Jesse

 

Altijd aan het dansen die Afrikanen

Bijzondere ontmoetingen

We zijn alweer bijna twee weken in Jeffreys Bay. De eerste week was het erg zoeken voor ons. Onze hoofden zaten nog vol met de verhalen en ervaringen uit Durban. Inmiddels hebben we erg goed contact met de mensen die ons wegwijs maken in de sloppenwijk. Gisteravond hebben we hun getuigenissen gehoord en hebben we voor hen kunnen bidden. Velen hebben een achtergrond van gebroken gezinnen, alcoholmisbruik en geweld. Jezus heeft hun leven omgedraaid en ze zijn hongerig om deze achtergrond ten goede te keren door de mensen te bereiken die nu in die situatie zitten. 

dansen op afrikaanse liedjes

We werken momenteel mee met kinder-jeugdprogramma’s en gaan op huisbezoek bij de ouders of grootouders. De kinderen hiervan zitten op de Victory4All basisschool. Tijdens het huisbezoek wassen we de voeten van hen zoals Jezus bij zijn discipelen deed. We leggen dan uit dat Hij kwam om te dienen en niet om te heersen. Dit hebben wij eeuwen gedaan (en gebeurd nog) door de blanke overheersing onder de zwarte bevolking. We mogen hen eren door de schone voeten te voorzien van nieuwe schoenen. 

voetwassing van een Oma

Deze week zijn Maarten en Ada op bezoek voor tussentijdse evaluatiegespreken. Ze bemoedigen ons en dagen ons uit om als individu en als team eruit te halen wat erin zit, erg waardevol. We doen het erg goed als team, het is soms wel lastig om met zoveel kinderen in ons team keuzes te moeten maken wanneer en waar je aan mee kunt werken. We proberen de kinderen zoveel mogelijk bij alles te betrekken. Ze genieten ervan als ze eten kunnen uitdelen aan mensen uit de wijk.

ze zijn blij met een gesmeerd broodje

Groet René

Mooi Zuid-Afrika

Poe, poe!

Het is alweer een tijd geleden. We hebben de hele vorige week geen toegang gehad tot internet en deze week moesten we bijkomen van de reis. Afgelopen vrijdag zijn we per bus verhuisd van Duran naar Jeffrey's Bay. Een rit van ong 800 km of zo. Maar we gingen met het openbaar vervoer, dus dat was een hele belevenis.

We zaten van 5 uur 's avonds tot 10 uur 's ochtens in de bus. Elk uur moest de bus ergens stoppen en gingen de lichten voluit aan. Gauw een dekentje over de babys om te voorkomen dat ze wakker worden. Bijna elke stop moest er weer een van de chafeurs door de bus heen om te kijken of iedereen op de juiste stoel zat. Wij hadden juist een paar stoelen geruild zodat we naast onze kinderen konden zitten, dus dat zorgde natuurlijk voor verwarring alom. Halverwege moest er zelfs een vermiste passagier gezocht worden. De chaufeur heeft zijn ronde op zoek naar Poemza (ofzo) tevergeefs gemaakt. We hopen maar dat Poemza goed terecht is gekomen.

Zo'n busrit gaat je niet in de koude kleren zitten, dus het koste wat tijd eer dat we weer een beetje hersteld zijn. Ondertussen beginnen we onze draai te vinden en we zijn ons aan het orienteren op wat we hier in Jeffrey's Bay gaan doen. Daarnaast hebben we meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om onze surf vaardigheden bij te werken. De lokatie waar we zitten is erg goed. Ieder gezin heeft haar eigen appartementje, lekker.
Het andere zuid-afrika team zit hier ook in Jeffrey's Bay. We hebben afgelopen zondag dan ook meteen samen een braai gehouden en weer wat bij gekletst.

We hopen gauw weer wat te laten horen over het werk wat we hier de komende drie weken gaan doen.
Groeten Jesse

Braai en potje Perudo met het andere outreach team

Het lijkt makkelijker dan het is

Nu gaat het echt beginnen

Na een weekje wennen aan het land de cultuur en vooral de nieuwe huisdiertjes hebben wij het er goed naar ons zin. Wij hebben zonnig weer zodat al onze handwasjes weer snel drogen. Ook onze kinderen hebben het goed naar hun zin, ze vinden het geweldig om met de zwarte kinderen te spelen. Zelf had ik een heel ander beeld van Afrika. Ik ben er verbaasd over dat armoede en rijkdom zo dicht bij elkaar kunnen bestaan en de rijke mensen geen oog hebben voor de nood om hun heen.

 Afgelopen woensdag mochten wij als groep bidden voor ieder kind van de holidayclub, het was een geweldige ervaring sommige kinderen werden door God aangeraakt. Ook voor ons was het bijzonder omdat je vaak denkt van wat kan ik voor die kinderen doen, op deze manier konden wij toch een stukje van Gods liefde laten zien. Ik kon meteen merken dat de sfeer tussen de kinderen gemoedelijker was dan de eerste dagen.

Suzanne heeft vandaag iets mogen vertellen in de kerk van Ad en Karin Scheurwater over wat wij hier aan het doen zijn. De mensen hier vinden het heel bijzonder dat wij als gezinnen in de zending zijn.

Aankomende week zullen wij de holidayclub  gaan leiden, Anton en Margriet hebben er hard voor gewerkt om alles geregeld te krijgen. Van maandag t/m vrijdag hebben wij een druk programma, het is erg leuk om de tieners iets te vertellen over God en hoe waardevol dat zij zijn. Ook het stukje liefde dat wij ze kunnen geven deze week is erg belangrijk. Ik wil bij deze ook vragen op jullie deze week willen bidden voor de holidayclub. Dat de organisatie soepel zal verlopen en wij meer aandacht hebben voor de tieners en dat wij een doorgeefluik mogen zijn van wat God voor deze tieners heeft.

Bedankt voor jullie belangstelling

Groeten

Sabine

Bidden met de kinderen

Onze kinderen spelen lekker met de locals

Daar zijn we dan

We zijn hier ondertussen al 3 nachtjes, maar nu hebben we ook het internet aan de praat op onze slaap locatie. De reis is voorspoedig verlopen. Sommigen van ons hebben wat lessen geleerd over de hoeveelheid handbagage die je door kinderen kunt laten dragen, anderen hebben lekker kunnen slapen en weer anderen hebben helemaal niet kunnen slapen in het vliegtuig.
Gister en vandaag hebben we mee gekeken met een kinder vakantie programma. Het is een lekker chaotisch gebeuren, maar ondanks dat blijven de kinderen aardig bij de les. Onze eigen kinderen haken iets eerder af. Het programma voor de kinderen bestaat uit een schijnbaar willekeurige mix van: zingen, dansen en korte preekjes aanhoren. Daarna gaan de kinderen uit elkaar in groepjes en doen ze wat sport en spel activiteiten. Met de lunch krijgen ze wat eten en daarna mogen ze weer naar huis.
Gisteren kregen we te horen dat bijna alle kinderen wees zijn. Sommigen van hen hebben nog familie die voor hen zorgt, anderen wonen in een huishouden dat alleen uit kinderen bestaat. Ik zou niet weten hoe die kinders het voor elkaar krijgen om hun bestaan bij elkaar te schrapen. Het is in ieder geval duidelijk dat de kinderen weinig gelegenheid hebben om nog lekker kind te zijn en dat ze weinig ervaring hebben met mensen die liefdevol met ze om gaan.
Deze week is het kinder programma bedoeld voor bassisschool leefdtijd (6-12) en zullen we vooral mee kijken. Volgende week zullen er tieners komen (12-18) en dan mogen wij als team (een groot deel van) het programma verzorgen.
Zelf vind ik het erg overweldigend hoe groot de nood is. Dan kan ik me niet voorstellen dat ik daar een verschil in kan maken. Ik ben ook erg bezig met de vraag: wat heb ik deze mensen te bieden? In ieder geval dwingt het mij om het resultaat van God te verwachten en niet van mijn eigen capaciteiten.

Groeten Jesse

Roel en Anton aan het 'werk' 

Alle kinderen in de 'tent'

Even de handen wassen na het schilderen